به در می گویم که دیوار بشنود

مثلی معروف است که می‌گوید: «إِيَّاكِ أَعْنِي وَ اسْمَعِي يَا جَارَةِ» به در

می‌گویم تا دیوار گوش کند.

در روایات آمده است که «تعلیمات» کتاب خدا، قرآن کریم از همین قبیل است

یعنی، بی پرده، مستقیم و صریح سخن نمی‌گوید، بلکه با کنایه، دیگران را

مخاطب خود قرار دادن، حرف‌های بسیار می‌گوید.

شاید برای خود شما هم این اتّفاق افتاده باشد که از دوست خود معایبی

سراغ داشته‌اید امّا به صراحت نخواسته‌اید به او بگویید بلکه با این بیان گفته‌اید

که مثلاً در گذشته دوستی داشتم که معایبی داشت و یکی از معایب او این

بود که حرف‌ها را پیش خود نگاه نمی‌داشت و هر حرفی را که می‌شنید پیش

این و آن طرح می‌کرد و همین امر باعث فتنه و اختلاف و درگیری می‌شد

و... طبیعی است که این نوع نصیحت‌گویی نافذتر و پرتأثیرتر خواهد بود. قرآن

کریم نیز جهت نفوذ بیشتر در طرح نصایح، همین شیوه را اتّخاذ نموده است؛

یعنی نقل گذشته و گذشتگان می‌نماید و می‌گوید: یهود چنین و چنان کردند.

یعنی مسلمان‌ها! شما چنین و چنان نکنید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: